Nadat ze samen dagenlang ziek op één kamer hebben gelegen,
Is haar man vanavond aan de gevolgen van corona overleden.
De situatie is hartverscheurend en ze heeft onmenselijk veel verdriet,
Toch veegt ze haar tranen weg als ze de arts in de deuropening ziet.
"Dokter, ik heb maar één grote wens, om afscheid te nemen van mijn man,
En niet hier, maar bij zijn begrafenis als dat kan".
In de dagen die volgen heeft iedereen er alles aan gedaan,
Om te zorgen dat ze naar de uitvaart van haar grote liefde kan gaan.
Maandagochtend komt eindelijk het verlossende woord,
Ze is sterk genoeg en voldoende hersteld om bij het afscheid van haar man te zijn,
Zoals het hoort.
Deze momenten herinneren ons waarom wij de zorg in zijn gegaan,
Een eeuwig dankbaar beroep, soms met een lach en soms een traan.
Comentários